as súas incribles paisaxes que tanto nos fixeron vibrar (como sempre dicías ti, Cris), a súa acolledora xente, o fascinante norte, Humahuaca, Purmamarca, os valles calchaquíes... tamén os asados que nos fixeron relamer os dedos máis dunha vez (e as empanadas, milanesas napolitanas, lomitos e sobre todo os alfajores de chocolate!), a sensualidade do seu tango, a súa convulsiva historia, a olor a gas, a espectacular e mítica ruta 40, os wanacos, nyandús, condors...
as moedas que non existen!!, á YPF e Texaco, que desgraciadamente están por todos lados!, o "Che, que onda, como andás?" os kms e kms de ripio (estradas sen asfaltar, de pedra e pedra e máis pedra), a propaganda electoral do psoe e do pp nos autobuses e nas rúas de Buenos Aires...
e moitas, moitísimas cousas máis, novas amizades, unha morea de anécdotas e de sensacións que esas sí, quedarán connosco!
Iso sí, antes de marchar este incrible país tamén se quixo despedir de nós con este agasallo...
As cataratas de Iguazú, impresionantes.
Mais fotos aqui, http://picasaweb.google.com/Patrukinha/Iguazu#
1 comentari:
oooohhh, como mola o mapa, e mirar os pasiños, jejje, que juai, impresionantes algunhas das fotiños, sobrte toda a de branco e nejro túa , patri, a dos árbores.
Jejeje, que moreniña!
Bueno riquiña, a sejir paso a paso, aquí xa levamos 11 días de soliño, xa cheira a primaveira!
Un bico
Publica un comentari a l'entrada